Μετά την υποδοχή του στην εγκατάσταση επεξεργασίας, το νερό υφίσταται καλό αερισμό για την απομάκρυνση των αερίων (ΝΗ3, H2S, CH4, R-CCl4 κ.ά.) τα οποία είναι υπεύθυνα για τις δυσάρεστες οσμές. Ταυτόχρονα, με τον αερισμό επιτυγχάνεται οξείδωση και απομάκρυνση (κατακρήμνιση) του σιδήρου (Fe2+) και του μαγγανίου (Mn2+).
Η συνήθης τεχνική αερισμού συνίσταται σε εξαναγκασμένη ροή αέρα με τη βοήθεια φυσητήρων κατ’ αντιρροή με σταγονίδια νερού από ακροφύσια (αποδοτική μέθοδος για αφαίρεση διαλυμένων αερίων) ή η χρήση διαχυτήρων για τη δημιουργία μικρών φυσαλίδων αέρα και καλύτερη επαφή νερού-αέρα.
Ο αερισμός μειώνει το CΟ2 του νερού αλλά ταυτόχρονα η μείωση του CΟ2 αυξάνει το pH του νερού.