Οι αλγοκτόνες ενώσεις είναι χημικές ουσίες που καταστρέφουν άλγη (φύκια), όταν προστίθενται στο νερό. Παραδείγματα αλγοκτόνων είναι ο θειικός χαλκός, τα άλατα σιδήρου, τα άλατα αμίνης κολοφωνίου και τα τεταρτοταγή χλωριούχα άλατα του αμμωνίου. Οι αλγοκτόνες ενώσεις είναι αποτελεσματικές έναντι των αλγών, αλλά δεν είναι πολύ χρήσιμες για ανθοφόρα φυτά για περιβαλλοντικούς λόγους. Το πρόβλημα με τα περισσότερα αλγοκτόνα είναι ότι ενώ καταστρέφουν όλα τα υπάρχοντα άλγη, δεν αφαιρούν τις τοξίνες που απελευθερώνονται από αυτά πριν από την καταστροφή τους.Σε εργαστηριακές δοκιμές προσδιορίζεται ένα μέγιστο ανεκτό όριο μικροβιακού πληθυσμού στα υδατικά συστήματα. Σε πολλές περιπτώσεις ο αριθμός των βακτηρίων και άλλων μικροοργανισμών χρειάζεται σημαντική μείωση. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την προσθήκη μικροβιοκτόνων δηλαδή χημικών ενώσεων που είναι τοξικές για τους μικροοργανισμούς. Τα μικροβιοκτόνα τροφοδοτούνα σε ένα σύστημα επιτυγχάνουν ταχεία και αποτελεσματική μείωση του πληθυσμού των μικροοργανισμών. Επειτα από αυτό οι μικροοργανισμοί δεν μπορούν να ανακάμψουν εύκολα. Υπάρχουν διαφορετικά βιοκτόνα, μερικά από τα οποία έχουν ευρύ φάσμα αποτελεσμάτων σε πολλά διαφορετικά είδη βακτηρίων. Μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: Oξειδωτικά και μη οξειδωτικά μικροβιοκτόνα. .
Πολύ αποτελεσματική ως μέθοδος απολύμανσης νερού με την πιο ισχυρή απολυμαντική δράση. Λειτουργεί αυτοτελώς. Έχει πιο έντονη οσμή όμως και συνίσταται ιδιαίτερη προσοχή όμως σε περιπτώσεις αναπνευστικού προβλήματος
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την απολυμαντική δράση (περιληπτικά) του χλωρίου επισκεφθείτε την βιβλιοθήκη μας η πατήστε εδώ. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τα παραπροϊόντα χλωρίωσης επισκεφθείτε την βιβλιοθήκη μας η πατήστε εδώ. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την απολυμαντική δράση (αναλυτικά) του χλωρίου επισκεφθείτε την βιβλιοθήκη μας η πατήστε εδώ.
Διοξείδιο του χλωρίου
Το ClO2 χρησιμοποιείται κυρίως ως πρωταρχικό απολυμαντικό για επιφανειακά νερά με προβλήματα οσμής και γεύσης. Είναι ένα αποτελεσματικό βιοκτόνο σε μικρές συγκεντρώσεις (0,1 ppm) και σε ευρύ εύρος pH. Το ClO2 διεισδύει στο βακτηριακό κυτταρικό τοίχωμα και αντιδρά με ζωτικά αμινοξέα στο κυτταρόπλασμα του κυττάρου για να σκοτώσει τους οργανισμούς. Το παραπροϊόν αυτής της αντίδρασης είναι χλωρίτης. Το διοξείδιο του χλωρίου απολυμαίνει σύμφωνα με την ίδια αρχή όπως το χλώριο, ωστόσο, σε αντίθεση με το χλώριο, το διοξείδιο του χλωρίου δεν έχει επιβλαβείς επιδράσεις στην ανθρώπινη υγεία.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την απολυμαντική δράση (περιληπτικά) του διοξειδίου του χλωρίου επισκεφθείτε την βιβλιοθήκη μας η πατήστε εδώ. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τα παραπροϊόντα της απολυμαντικής δράσης του διοξειδίου του χλωρίου επισκεφθείτε την βιβλιοθήκη μας η πατήστε εδώ. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την απολυμαντική δράση (αναλυτικά) του διοξειδίου του χλωρίου επισκεφθείτε την βιβλιοθήκη μας η πατήστε εδώ.
Τα υποχλωριώδη άλατα χρησιμοποιούνται με τον ίδιο τρόπο όπως το διοξείδιο του χλωρίου και το χλώριο. Η υποχλωρίωση είναι μια μέθοδος απολύμανσης που δεν χρησιμοποιείται πλέον ευρέως, δεδομένου ότι μια περιβαλλοντική υπηρεσία απέδειξε ότι το υποχλωριώδες για την απολύμανση στο νερό ήταν η αιτία της ύπαρξης βρωμίου στο νερό.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την απολυμαντική δράση των υποχλωριωδών αλάτων επισκεφθείτε την βιβλιοθήκη μας η πατήστε εδώ.
Χλωροϊσοκυανουρικά άλατα
Πρόκειται για ενώσεις οργανικού χλωρίου που υδρολύονται σε υποχλωριώδες οξύ και κυανουρικό οξύ. Το κυανουρικό οξύ μειώνει την απώλεια χλωρίου λόγω φωτοχημικών αντιδράσεων με το υπεριώδες φως, με αποτέλεσμα να παράγεται περισσότερο υδροχλωρικό οξύ και η βιοκτόνος δράση να ενισχύεται.
Οζον
Το όζον είναι ένα πολύ ισχυρό μέσο οξείδωσης, με μια αξιοσημείωτα μικρή διάρκεια ζωής. Αποτελείται από μόρια οξυγόνου με ένα επιπλέον άτομο Ο που σχηματίσουν Ο3. Όταν το όζον έρχεται σε επαφή με οσμή, βακτήρια ή ιούς, το επιπρόσθετο άτομο οξυγόνου τα διασπά άμεσα, μέσω οξείδωσης. Το τρίτο άτομο Ο των μορίων του όζοντος είναι αυτό που καταναλώνεται και μόνο το οξυγόνο θα παραμείνει. Το όζον χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική βιομηχανία, για παραγωγή πόσιμου νερού, για επεξεργασία νερού βιομηχανικών διαδικασιών, για την παραγωγή υπερκάθαρου νερού και για επιφανειακή απολύμανση. Το όζον είναι εξίσου αποτελεσματικό με το χλώριο στους παθογόνους μικροοργανισμούς μέσα στο νερό αλλά επειδή δεν έχει υπολειμματική δράση, ο οζονισμός χρησιμοποιείται ως συμπληρωματική μέθοδος απολύμανσης του νερού για μείωση της παρουσίας του χλωρίου. Είναι μια ιδιαίτερα δαπανηρή μέθοδος και επιπλέον χρειάζεται ειδικό χώρο, ειδικό εξοπλισμό και πολύ καλή συντήρηση, θέματα που έχουν περιορίσει τη χρήση της μεθόδου αυτής για απολύμανση του νερού.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την απολυμαντική δράση (περιληπτικά) του όζοντος επισκεφθείτε την βιβλιοθήκη μας η πατήστε εδώ. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τα παραπροϊόντα της απολυμαντικής δράσης του όζοντος επισκεφθείτε την βιβλιοθήκη μας η πατήστε εδώ. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την απολυμαντική δράση (αναλυτικά) του όζοντος επισκεφθείτε την βιβλιοθήκη μας η πατήστε εδώ.
Ακρολείνη
Η ακρολεΐνη είναι ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό βιοκτόνο που έχει ένα περιβαλλοντικό πλεονέκτημα έναντι των οξειδωτικών βιοκτόνων, επειδή μπορεί εύκολα να απενεργοποιηθεί με θειώδες νάτριο πριν από την τροφοδότηση στο υδατικό ρεύμα. Η ακρολεΐνη έχει την ικανότητα να προσβάλλει και να μεταλλάσσει τις πρωτεϊνικές ομάδες και τις αντιδράσεις σύνθεσης ενζύμων. Συνήθως τροφοδοτείται σε συστήματα νερού ως αέριο σε ποσότητες από 0,1 έως 0,2 ppm σε ουδέτερο έως ελαφρώς αλκαλικό νερό. Η ακρολεϊνη δεν χρησιμοποιείται πολύ συχνά, καθώς είναι εξαιρετικά εύφλεκτη και επίσης τοξική.
Χλωραμίνες
Οι χλωραμίνες παράγονται στο σημείο χρήσης από χλώριο και αμμωνία και βοηθούν στην απομάκρυνση οσμών και γεύσης που αφήνει στο νερό η χλωρίωση. Έχουν ασθενέστερη απολυμαντική δράση από το ελεύθερο χλώριο, έχουν χημικά σταθερότερη υπολειμματική απολυμαντική δράση και δεν ευνοούν την δημιουργία τριαλομεθανίων. Απαιτούνται όμως μεγαλύτερες εγκαταστάσεις που να επιτρέπουν μεγάλο χρόνο δράσης, ενώ έχουν μειωμένη δραστικότητα έναντι της Legionella, των πρωτόζωων και των ιών. Γενικά, η χλωραμίνωση σαν μέθοδος απολύμανσης νερού δεν χρησιμοποιείται στην Ελλάδα παρά μόνο σαν δευτερογενής απολύμανση για την βελτίωση των οργανοληπτικών ιδιοτήτων του χλωριωμένου νερού.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την απολυμαντική δράση (περιληπτικά) των χλωραμινών επισκεφθείτε την βιβλιοθήκη μας η πατήστε εδώ. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τα παραπροϊόντα της απολυμαντικής δράσης των χλωραμινών επισκεφθείτε την βιβλιοθήκη μας η πατήστε εδώ. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την απολυμαντική δράση (αναλυτικά) των χλωραμινών επισκεφθείτε την βιβλιοθήκη μας η πατήστε εδώ.
Χλωριωμένες φαινόλες
Οι χλωριωμένες φαινολικές ενώσεις, σε αντίθεση με τα οξειδωτικά βιοκτόνα, δεν έχουν καμία επίδραση στην αναπνοή των μικροοργανισμών. Οι χλωριωμένες φαινόλες απορροφούνται πρώτα στο κυτταρικό τοίχωμα των μικροοργανισμών μέσω αλληλεπίδρασης με δεσμούς υδρογόνου. Μετά την προσρόφηση στο κυτταρικό τοίχωμα, διαχέονται μέσα στο κύτταρο όπου πηγαίνουν σε εναιώρημα και καθιζάνουν τις πρωτεΐνες. Λόγω αυτού του μηχανισμού η ανάπτυξη των μικροοργανισμών παρεμποδίζεται.
Άλατα χαλκού
Τα άλατα χαλκού έχουν χρησιμοποιηθεί ως βιοκτόνα για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά η χρήση τους ήταν περιορισμένη τα τελευταία χρόνια λόγω ανησυχιών για τη μόλυνση βαρέων μετάλλων. Εφαρμόζονται σε ποσότητες από 1 έως 2 ppm. Όταν το νερό που υποβάλλεται σε επεξεργασία βρίσκεται σε δεξαμενές χάλυβα, δεν πρέπει να εφαρμόζονται άλατα χαλκού λόγω της ικανότητάς τους να διαβρώνουν το χάλυβα. Τα άλατα χαλκού δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σε πόσιμο νερό, επειδή είναι τοξικά για τον άνθρωπο.
Οργανο-θειικές ενώσεις
Οι οργανο-θειικές ενώσεις δρουν ως βιοκτόνα αναστέλλοντας την κυτταρική ανάπτυξη. Υπάρχει μια ποικιλία διαφορετικών οργανο-θειικών ενώσεων που λειτουργούν σε διαφορετικές περιοχές ρΗ. Η ενέργεια μεταφέρεται σε βακτηριακά κύτταρα όταν ο σίδηρος αντιδρά από Fe3 + σε Fe2+. Οι Οργανο-θειικές ενώσεις απομακρύνουν το Fe3+ ως άλας σιδήρου. Η μεταφορά ενέργειας μέσω των κυττάρων διακόπτεται και θα ακολουθήσει ο άμεσος κυτταρικός θάνατος.
Άλατα τεταρτοταγούς αμμωνίου
Τα άλατα τεταρτοταγούς αμμωνίου είναι επιφανειοδραστικές χημικές ουσίες που αποτελούνται γενικά από ένα άτομο αζώτου, που περιβάλλεται από υποκατάστατα που περιέχουν οκτώ έως είκοσι πέντε άτομα άνθρακα στα τέσσερα σθένη του ατόμου του αζώτου. Αυτές οι ενώσεις είναι γενικά πιο αποτελεσματικές έναντι των βακτηρίων σε αλκαλικές περιοχές ρΗ. Είναι θετικά φορτισμένες και θα δεσμευτούν στις αρνητικά φορτισμένες θέσεις στο βακτηριακό κυτταρικό τοίχωμα. Αυτοί οι ηλεκτροστατικοί δεσμοί θα προκαλέσουν το θάνατο των βακτηρίων από τάσεις στο κυτταρικό τοίχωμα. Επίσης προκαλούν τη διακοπή της φυσιολογικής ροής των ενώσεων που διατηρούν τη ζωή μέσω του κυτταρικού τοιχώματος, μειώνοντας τη διαπερατότητά τους. Η χρήση αλάτων τεταρτοταγούς αμμωνίου είναι περιορισμένη λόγω της αλληλεπίδρασής τους με το έλαιο όταν αυτό υπάρχει και λόγω του ότι μπορούν να προκαλέσουν αφρισμό.
